Tweede reisdag

Het laden van de auto verliep uiteindelijk toch veel vlotter dan we verwachten. Toen we opstonden was de auto helemaal weer vol! Dus geen Lermoos, maar meteen door naar Bormio. In het hotel waar we sliepen kun je een Breakfast-to-go vragen. Omdat wij Intermittent Fasting doen eten we tussen 12:00 en 20:00. Dus dan is dat wel handig zo'n zakje met broodjes, drinkje, fruitje en gekookt eitje! Lekker voor de lunch.

Na alles weer ingeladen hebben vervolgden we de reis. De auto wilde ons een stukje terug sturen om vervolgens via Lindau, Zwitserland en Liechtenstein naar Bormio te brengen. Reistijd ruim 4 uur en rond de 350 kilometer. Dat was niet helemaal de bedoeling. Wij wilden bij Füssen de grens over en over de Fernpass. Reistijd ongeveer 3 uur en onder de 300 kilometer. Dan volgt altijd een beetje strijd tussen de navigatie en de bestuurder. De navigatie geeft aan dat je van de snelweg moet en de andere kant weer op moet gaan. Lekker eigenwijs zijn, de navigatie ziet op een bepaald moment vanzelf het licht. Dat duurde in dit geval niet erg lang dat we de juiste route voorgespiegeld kregen. Vlak over de grens even een Vignet gescoord. Daarvan hebben ze stapels klaar liggen dus dat duurde ook geen 3 minuten.

Door Oostenrijk rijden is altijd weer mooi. Je moet op de passen geen haast hebben, er is altijd wel een (Nederlandse, deze keer) vrachtauto die voor je rijdt. De route de we volgen is over allemaal provinciale wegen, behalve 8 kilometer snelweg om bij de Landecker Tunnel te komen. De pittig tunneltje van meer dan 6 kilometer. Vergeet niet de airco op tijd uit te zetten! Daarna klim je weer naar boven om bij de Reschenpass de grens naar Italie over te gaan. Na een flinke afdaling vervolgen we de provinciale weg weer naar Val Mustair. Dat ligt in Zwitserland. We gaan daar de Zwitserse kant richting de Stelvio. Een best pittige klim. Zwitsers vinden al snel dat een vangrail overbodig is en de weg is soms wat smal.

Reschenpass: De klokketoren in het water	De Stelvio pas richting Prato. Hebben ze die weg nou op de berg getekend?

Natuurlijk rijden we door naar Passo dello Stelvio! Daar komen we keurig volgens de voorspelling van de navigatie aan rond 11 uur. En we wilden daar juist ons Breakfast-to-go oppeuzelen. Dan maar een stukje wandelen en de andere zijde van weg over de Stelvio maar eens bewonderen. Die begint in Prato. Dat ziet er spectaculair uit. Je ziet vanaf de Stelvio heel veel van de haarspeldbochten. Het schijnt wel een langere weg omhoog te zijn dan we nu hebben gedaan via Mustair.

De voorbereidingen zijn in volle gang. De namen van alle(!) deelnemers staan op de weg, de vlaggen staan en de laatste spandoeken worden opgehangen. Vorig jaar hebben we gezien hoe de vrijwillegers de namen op de weg zetten. Dat is letterlijk soms met gevaar voor eigen leven. Fietsers op topsnelheid de bergaf en motorrijders die de berg op komen knallen. Misschien een mooi moment om Eddy en zijn team te bedanken voor alle moeite die zij steken om het hele evenement op rolletjes te laten verlopen en het onvergetelijk te maken!

En de namen gaan maar door. Zeker 800 meter!	De gele jasjes bedwingen de enorme spandoeken

Na wat gegeten te hebben rijden we door naar Bormio. Elk jaar weer als we deze weg nemen raken we onder de indruk. Het is een mooie weg, maar waar beginnen we aan? Zaterdag gaan we die weg bewandelen. Eenentwintig kilometer constante stijging. Die haarspeldbochten, tien procent stijgertjes her en der. Belachelijk.

Aangekomen bij het hotel konden we direct inchecken ondanks dat we wat vroeg waren. Even een wandelingetje door Bormio en even terug naar de kamer om te rusten. Tegen vijfen nog eens Bormio in want we waren toch wat kleine dingetjes vergeten en uiteindelijk moet een mens toch ook eten. Dat werd al met al toch weer laat dus de blog aanvullen moest maar even wachten tot nu!