Eerste reisdag

Wat valt er over reizen naar Bormio te vertellen? Eigenlijk niet veel. Vroeg opgestaan en iets over zes 's morgens vertrokken. De auto volgeladen op 95% (wel zo'n fijn gevoel). Op naar de eerste Supercharger stop. Die ligt iets onder Koningswinter in Duitsland.

Daar aangekomen laat de Supercharger goed zien waarom dat zo heet. In een klein half uurtje is de batterij weer helemaal opgeladen en kunnen we verder. Tijdens het laden doen we een klein dutje en kunnen dus uitgerust onze reis vervolgen. Het weer wordt steeds somberder naar het zuiden en voor we het weten rijden we plensbuien in en uit. Verder een opvallende file; een driebaansweg met rechts uitsluitend vrachtwagens. Baan 2 en 3 mogen 80 en dat halen we regelmatig. De laatste drie kilometer mogen we zelfs 100. Aan het begin van de file ben ik netjes achter een politiebusje gedoken en heb deze gevolgd. Follow the leader!

De tweede oplaadsessie is bij Leonberg. Daar eten we een hapje uit de achterbak. Ook zo'n heerlijke traditie. Bolletjes mee, koffie en thee mee en staand eten bij de achterbak. Duitsers eten keurig in een wegrestaurant, Fransen en Italianen doen een complete picknick, maar wij vinden een kwartier stoppen al te veel. Voor ons is van bestuurder wisselen al goed genoeg. E andiamo avanti.

Na al dat gerace op de snelweg is het heerlijk om in Zuid Duitsland nabij Fussen een hotel te hebben. Ik kijk nu, vanuit onze hotelkamer, uit over de alpenweiden (voorlopers van de Alpen). Er is een cabine kabelbaan naar boven en ik  heb verscheidene wandelaars het pad naar boven zien nemen. Dat zal een snel wandelingetje moeten worden, want het is hier vroeg donker en de kabelbaan is zojuist tot stilstand gekomen. Tot overmaat is het net gaan regenen. Spannende tijden voor de wandelgrage reizigers.

Uitzicht vanuit het hotel	Lekker groen hier!

Wat overigens wel op valt; het is zo lekker groen in Duitsland. In Nederland is het altijd zo geel en dor. Hoe verder je naar het zuiden komt hoe groener het wordt. Toch een beetje andersom thuiskomen.

Morgen doen we op ons gemak de rest van de reis. Het hotel waar we vorig jaar zo fijn konden laden is de opladers aan het wisselen. We moeten dus laden in het stopcontact. Met een beetje pech moeten we dus morgen nog even laden in Oostenrijk. Dat is op zich wel iets om naar uit te kijken, want de Superchargers staan bij een karakteristiek Oostenrijks hotel. Groter contrast kan haast niet. Rij je 200 meter verder kun je ook opladen op een parkeerplaats, maar dat is toch niet hetzelfde. We zien wel waar de stroom teller op staat morgen.