Eerste reisdag
Twijfelde ik vorig jaar nog of ik ook de reisdagen zou beschrijven, weet ik het dit jaar zeker. Het reizen hoort bij het evenement dus hier gaan we weer!
We zijn vanmorgen keurig om 06:15 vertrokken. Het moest maar. We hebben de afgelopen weken heel veel gedaan en er is nog heel veel te doen. Het huis hebben we geschilderd, de tuin hebben we opgeruimd, een deel van de tuin nog gespit, opgeruimd, schoongemaakt, trouw kado's gescored voor de een en geklust bij de ander. En natuurlijk moest er ook nog gewerkt worden. Na de laatste dingen ingepakt te hebben, appelmoes van slechte appeltjes te hebben gemaakt konden we eindelijk naar bed. En jawel, klaarwakker! ik kon niet in slaap komen. En natuurlijk een mug. Die moet eruit, want anders kan ik niet slapen. Maar ook daarna niet. Natuurlijk val je tegen de ochtend in slaap en is de wekker niet heel erg welkom. Ik heb wel vaker zo'n nacht en kan daar prima mee leven. Maar zo vlak voor de vakantie...
Gelukkig reed Mathilde het eerste stuk. Kon ik nog wat z'tjes pakken. Was wel nodig. We konden flink doorrijden en hoefden dit keer iets later te laden. We werden naar de Supercharger in Limburg (DE) geleidt. Een mooie plek met allemaal nieuwe laders. Die gaan lekker snel en het zou ook maar een halfuurtje duren. Het laadstation stond op het terrein van een bekende kip bakker uit Amerika. Een aftands, afgerost gebouw. Dat was de kippenfrituur ook opgevallen want ze waren gesloten en er werd druk aan gewerkt. Dat was heel fijn want voor het sanitair moesten we uitwijken naar de overbuurman. Een industriële bakker met een hele grote lunchroom bij het gebouw. De broodjes zagen er heerlijk uit en om 10 uur 's morgens was het aardig druk. Dus dat is onze tip. Lekker snel laden en bij de bakker snel lekkere belegde broodjes halen.
Er is al heel veel over gezegd door vele mensen, maar het moet mij ook even van het hart. Ik weet dat ze waanzinnig veel asfalt in Duitsland hebben, maar is het nou echt nodig om al dat asfalt op hetzelfde moment (vakantietijd) te onderhouden? Dat schiet toch niet op! Mag je eindelijk gas geven, sta je weer in de file voor de zoveelste wegwerkzaamheden van ettelijke kilometers lang. Je kunt ook een klein stukje afzetten, snel het werk afmaken en het volgende stukje doen. Het kon zo maar eens zijn dat de automobilisten meer mobiel worden.
En dan nog een ander ding. Van mijn ouders hoorde ik altijd dat Duitsers zich goed aan de regels houden en ruim op tijd inhalen, de linkerbaan vrijhouden voor wie wat meer haast heeft. Maar ik bespeur daar niet zoveel van. Mensen die rustig 80 op de middelste baan rijden. Eindeloos geklungel op de linkerbaan en vervolgens iemand die heel snel naar het ziekenhuis moet blijkbaar op je trekhaak. Onbegrijpelijk allemaal. In Nederland is het ongeduldig en gehaast spul, maar daar is de snelheid dan ook op aangepast in ons landje.
Ik weet dat het bovenstaande onzin is, maar het is heerlijk om daar eens even lekker over te mopperen!
Wat ik ook altijd een evenement vindt is het Bosch Parkhaus bij Messe Stuttgart. Lekker groot, lekker duidelijk in zijn bestaan. Het is ook de aankondiging van de laatste etappe van vandaag. Vanaf hier is het nog 2 uur rijden voordat we bij onze tussenstop komen. Nog net in Duitsland, redelijk vroeg in de middag aankomen en het vakantie/Stelvio gevoel laten indalen.
Aangekomen bij het hotel blijkt dat de opladers vervangen zijn. We moeten nu met een App of Pre-paid betalen. Prima. Zo te zien is het precies hetzelfde systeem dat sinds vorig jaar in Bormio bestaat. Dan is dat ook maar vast voorbereid.
We eten een hapje in het dorp. Natuurlijk een pizzaria. Kunnen we vast in de stemming komen.