Jaren geleden kochten we de Rother Wandelgids 'Nederland' door Pieter-Paul van Laake, uitgeverij Elmar. Nog nooit een wandeling uit gedaan, maar de wandeling 'Amsterdamse Waterleidingduinen' stond hoog op onze lijst. In een opwelling zijn we deze wandeling gaan doen. Het bleek leuker dan we al dachten en ook hier gaan we vaker wandelen, het is een mooi stukje Nederland. Wij volgen nu deze route, maar er zijn ook veel alternatieven. Op de website van de Waterleidingduinen zijn er al 18 te vinden. Wij hebben altijd geleerd dat we op de paden moeten blijven, maar dat hoeft niet in de Waterleidingduinen. Je mag overal wandelen tussen zonsopgang en zonsondergang. Je moet wel een klein bedrag betalen voor toegang. Parkeer je op de parkeerplaats moet je daar ook voor betalen, maar het is bij elkaar niet duur. Omdat de afstand aanzienlijk is wordt de tocht erg gevarieerd qua landschap. In het boekje staat: "Met een beetje geluk ziet u damherten".  We hebben er zin in!

Als we zondagochtend vroeg wakker worden hebben we nog niet direct het idee om een lange wandeling te maken. Maar het is een redelijk mooie dag en waarom niet? Dus snel opstaan, wandelspullen aan en bedenken waar we gaan wandelen. We hebben zin in de duinen. Waar maakt niet uit, dus komt deze wandeling al gauw ter sprake. Als je het boekje hebt kun je de GPX tracks downloaden. Dat snel gedaan en in de auto naar Aerdenhout. Onderweg bekijken we het boekje nog eens en blijkt het uit 2013 te komen. In negen jaar kan er echt veel veranderen! Dat hebben we al meegemaakt met vogel wandel routes die na twee jaar helaas al niet meer toegankelijk bleken zijn. In ieder geval hoeven we ons hier niet druk te maken over vervallen of afgesloten paadjes. We mogen overal wandelen.

Op de lagere school hebben wij les gehad over het zuiveren van water door de duinen. Ik herinner me vaag nog de plaatjes van regenwolken die vanaf zee landinwaarts komen, hun lading lozen in de duinen waarna het water wegzakt in de bodem en daar, oh wonder, drinkbaar weer wordt opgepompt. Verder nooit bij stil gestaan dat deze manier natuurlijk al lang niet meer kan vanwege de hoeveelheid drinkwater die een stad als Amsterdam nodig heeft. De educatieve waarde van dit uitje is dan ook hoog, want na thuiskomst kijken we nog even op de website hoe het nou eigenlijk zit. Wellicht was het nog leuker geweest als we dat van te voren hadden gedaan!

We zijn vroeg en kunnen dichtbij de ingang parkeren. We betalen toegang voor 2 personen en wandelen door het hek de Waterleidingsduinen in. We moeten volgens de route meteen links. Maar daar loopt een kudde damherten! Die zijn dit wel gewend en kijken niet op of om. Alleen twee mannetjes die hun krachten meten stoppen met het gewei geduw en wandelen iets verder om daar hun krachtmeting voort te zetten. 

 

We vervolgen onze tocht en zien dat er nog overal sneeuw ligt. Het heeft donderdag en vrijdag gesneeuwd, maar dat was bij ons zo verdwenen. Hier ligt nog een en ander in de schaduwen van de bomen. De rijp staat ook op de velden, het is best fris deze morgen. Na de velden is er een klein stroompje aan onze rechterhand. Dat volgen we geruime tijd en bewonderen een reiger die in het zonnetje staat op te warmen. We steken een smal paadje over naar de overkant. 

We volgen dan een ruiterpad door het Mosterdbos. Gelukkig is er ook een vaag pad langs het ruiterpad. Wandelen over ruiterpaden is meestal niet fijn vanwege alle kuilen. Na een bocht in de weg lopen we weer tegen een kudde damherten aan. Wat nou geluk? De Waterleidingduinen heeft de grootste damherten populatie in Nederland. Je kunt zo vroeg in de ochtend niet om de damherten heen! Wij vinden het geweldig. Herten kunnen je zo mooi aankijken en als je zo dichtbij langs wandelt doen ze dat ook. Wellicht overbodig om te zeggen maar wij houden altijd ruim afstand van wilde dieren. Hoe ze ook gewend zijn aan mensen blijven het wilde dieren en kunnen ze onverwachts reageren.

De route gaat dan in een rechte lijn door het Achterste Pannenland richting het Pannenland. Daar lopen we tegen een omheining met hek aan. Op het bord staat dat dit deel is afgezet om de damherten buiten te houden. De herten grazen alles, waardoor de biodiversiteit achteruit gaat. Planten verdwijnen en daarmee ook dieren die daar van afhankelijk zijn. In ieder geval mogen wij er wel door en wandelen redelijk snel door de zogenoemde Enclosure. Daarna veranderd het landschap danig. We lopen door een open landschap met her en der een boom. En dan lopen we een foto safari binnen. Een aantal fotografen staat half achter een bossage een kudde dieren te fotograferen uit de verte. Damherten. Helaas moeten we richting die kudde maar we wachten even tot een ieder zijn foto heeft kunnen nemen. Doen wij ook maar een fotootje met ons telefoontje!

We volgen de bordjes van de lange afstandwandeleing tot we uiteindelijk bij een klinkerstraat uit komen. Daar gaan we weer links en komen uiteindelijk bij het Oosterkanaal uitkomen. In plaats van de LAW bordjes te volgen, wandelen we langs het kanaal.

 Bij de volgende brug lopen we naar rechts en gaan direct links het pad door Westhoek volgen. Bij een Y-splitsing houden we rechts aan en lopen richting een water plas. Daar volgen we een klein stukje de Ruigenhoeker Schulpweg om vervolgens links de Houtweg te gaan volgen. We lopen inmiddels de duinen op en af. Het begint echt redelijk steil dus die voelen we meteen goed. Bovenop de duinen hebben we mooi uitzicht en wat een spectaculaire wolkenluchten zijn er te zien!

We volgen de Houtweg die uiteindelijk weer door een bos komt. We worden ingehaald door een auto van boswachterij de Waterleidingduinen. We zwaaien en er wordt enthousiast teruggezwaaid. Leuk! De Houtweg gaat over in Joop's Weggetje. We zijn nu in het zuidwestelijk deel van de Waterleidingduinen. Het weggetje gaat weer over in Ruigenhoeker Schulpweg. We lopen door tot aan de Haasvelder Kijkberg. Dit is een duin van 22 meter hoog. Hier wordt het interessant, want hier heeft de routemaker de weg verlaten en is over de duinen gaan wandelen. Dat is leuk bedacht, maar de aanwijzingen in het boekje kloppen echt niet meer. De GPX route geeft een rechte lijn aan tussen dit duin en de plek waarop we weer op de weg moeten uitkomen. Gelukkig zien we twee paar voetsporen die recht de duin oplopen en besluiten die te volgen. Een steile duin oplopen is best (in) spannend. Maar even later staan we boven op de  Haasvelder Kijkberg. Twee en twintig echte hoogte meters!. Maar geen pad meer te ontdekken. We gaan de GPX lijn zoveel mogelijk volgen.

Bij ons zit het "paden niet verlaten en zuinig zijn op de natuur" erg diep, dus wij vinden dit een lastig stuk. Het voelt constant als een soort overtreden van de wet. We lopen over duinen en komen een kudde damherten tegen. Het is nu wat later op de dag en dan trekken de herten zich ook terug. Dat voelt nu echt een beetje als verstoren. Aan de andere kant is het geweldig leuk dat dit gewoon mag en dat je de natuur zo te zien krijgt. We komen zelfs een dood, aangevreten hert tegen. Het hoort er allemaal bij. 

Het doel van deze excersitie is uiteindelijk de Haasverlderduinen. Want daar hebben we een mooi uitzicht!

 We lopen van hieruit, met het bos aan de rechterhand naar de Oude Haasvelder Weg. deze volgen we naar links richting het infiltratie gebied. In dit deel zijn kanalen en bekkens uitgegraven en wordt het water gefiltreerd. Weer een heel ander landschap dan tot dusver. We slaan voor het Rechte Schuster Kanaal rechts af en lopen vlak langs het water. We steken over en lopen verder met het Kromme Schuster Kanaal aan de rechterhand.

We naderen dan weer een weg. Bij de T-Splitsing gaan we rechts en lopen dieper het Infiltratie gebied in.

Na een poosje hier gewandeld te hebben valt het op hoe schoon het water is. Je kunt makkelijk de bodem zien. Je mag hier niet zwemmen wat natuurlijk heel logisch is. De temperatuur loopt inmiddels ook aardig op, er zijn hier nauwelijks bomen waarvan je schaduw hebt. We krijgen er dorst van. We zijn dan ook blij dat we hier niet op een zomerdag met 30 graden wandelen. Dan zou dit niet zo genoeglijk zijn. Maar we drinken natuurlijk wel van het door ons meegenomen water.

Bij een volgend kanaal steken we over en lopen langs dat kanaal aan de rechterhand. Via een nauwe U-bocht blijven we dit kanaal (Kwikstaatenspruit) volgen. We wandelen tot we een weg tegen komen. Deze volgen we naar links. Vlak na de brug over de Toevoersloot gaan we rechts en volgen we de Toevoersloot. We steken de weg over waar de Toevoersloot ondergronds loopt en volgen min of meer de aanvoerpijp. Na verloop van tijd passeren we een gebouwtje. Het lijkt ons een bushalte te zijn, maar er is niets over te vinden in de documentatie. Dit soort sporen zijn meer te vinden in dit gebied. Alsof de Waterleidingduinen zijn vergroot en allerlei door- en toegangswegen afgesloten zijn.

We blijven de aanvoerpijp volgen, ook al is die alleen te zien als blauw streepje op de kaart. Als het pad op houdt wandelen we toch door. We wandelen langs het Naaldenbos en komen nog een verdwaald damhert tegen.

Het is logisch dat ergens die pijp gevuld moet worden, maar als we na een bocht even een duin op moeten en dan bij het begin van de ondergrondse aanvoerpijp uit komen is dat toch een verrassing. Door een duidelijk nieuw aangelegd rooster stroomt het water grond in. Dat gaat met hoge snelheid. Dat zou je niet denken als je net door het rustige Infiltratie gebied bent gewandeld.

We volgen de aanvoersloot verder en komen uit bij het Pompstation. Hiermee zijn we bijna aan het einde van de wandeling gekomen. Nog even het parkeren betalen en weer naar huis.

We zijn heel blij dat we onverwachts hier zijn gaan wandelen. Dat willen we zeker nog een keer doen. We hebben nu lang niet alle delen van de Waterleidingduinen gezien. We hebben helaas geen vossen gezien, die schijnen hier ook veel te zijn. Er zijn veel wandelingen uitgezet door Waternet, maar er is ook de mogelijkheid om een Groene Wissel of een Trage Tocht te doen. Maar de Lange Afstand Wandel borden doen ons verlangen naar nog meer. Dit gebied nodigt ook uit om zelf eens een wandeling uit te zetten. Ik heb daar al gedachtes over.

Begin- en eindpunt: Parking Oranjekom bij ingang Oranjekom/Oase Aerdenhout

Horeca:

• Restaurant De Oase

Het boekje Rother Wandelgidsen Nederland van uitgeverij Elmar is niet meer te koop. Wel vond ik nog een PDF voor 6,95 op het internet. Hiermee kun je alle GPX routes in een keer downloaden. Al met al 52 wandelingen. Maar omdat het boekje al 9 jaar oud is en de wandelingen niet worden gecontroleerd zou ik bijna willen vragen aan Rother/Elmar of wij onze GPX route mogen publiceren!